Daar zijn we weer

De Amsterdamse deken van de Orde van Advocaten Barbara Rumora-Scheltema heeft een mogelijke betaling in natura aan Khalid Kasem onderzocht. Zij heeft deze mogelijke betaling echter niet betrokken in de samenvatting van haar onderzoek. Op concrete vragen van GeenStijl hierover wil ze geen antwoord geven: "Zoals u weet ben ik gebonden aan mijn geheimhoudingsplicht". Wel zegt ze dat "een opname waarop, onder meer, een op uw cursieve tekst lijkende passage te beluisteren is, mij bekend is en ook in mijn onderzoek is betrokken". Khalid Kasem zelf laat weten dat hij aan de conclusie van de deken 'niets heeft toe te voegen'.

GeenStijl heeft een opname in bezit met een fragment waarop de betaling wordt besproken. Wij publiceren hieronder een transcript van dat fragment, omdat wij vinden dat dat relevant is in het maatschappelijk debat rond het onderzoek van de deken. Zoals wij in eerdere publicaties beschreven, is er onder juristen en niet-juristen veel discussie over dit onderzoek. De deken, die moest oordelen over het gedrag van Khalid Kasem en Royce de Vries, heeft zich in een rechtszaak aan de zijde van De Vries gevoegd, en haar collega-deken Jacqueline Schaap was jarenlang de advocaat van Peter R. de Vries. 

Toch koos de deken ervoor het onderzoek niet door een deken uit een andere regio uit te laten voeren, wat nu met het onderzoek naar aanleiding van een klacht Kasems oude werkgever Geertjan van Oosten wel gebeurt. Bovendien gebruikt de deken in haar samenvatting sterke conclusies zoals "Naar aanleiding van de publicaties in het AD zou wellicht de indruk kunnen zijn ontstaan dat destijds op het kantoor van mrs. De Vries en Kasem veel, zo niet alle, gesprekken heimelijk werden opgenomen. Uit mijn onderzoek is gebleken dat dat niet het geval is" en "Mijn bevinding ten aanzien van de beweerde omkoping is dat deze niet heeft plaatsgevonden". Deze stellige beweringen werden overigens wel voorzien van de disclaimer "Ik realiseer me terdege dat ik nooit volledig zekerheid zal hebben dat mij geen rad voor de ogen is gedraaid".

Eerder verwees GeenStijl al naar de discussie over het deken-onderzoek op LinkedIn, deze reactie, deze tweet, deze tweet, deze tweet, dit commentaar op GeenStijl, dit artikel in De Telegraaf en dit opiniestuk van een hoogleraar in de Volkskrant. Het onderzoek werd ook besproken in de podcast 'De Communicado's' van afgelopen zondag (vanaf 43m55s), waarbij ook de beschuldiging van betaling in natura ter sprake kwam. Ook in antwoord op onze vragen verdedigt de deken Khalid Kasem door te stellen dat hij zich 'niet tegen aantijgingen kan verdedigen'. Kasem op zijn beurt verschuilt zich juist volledig achter het onderzoek van de deken en heeft geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid die GeenStijl hem bood om de beschuldiging uit het fragment te weerleggen.

Op de opname die GeenStijl in handen heeft, die wij niet direct publiceren om de veiligheid van Hans (die geen Hans heet) niet in gevaar te brengen, is het gesprek te horen tussen Peter R. de Vries en "Hans" dat uiteindelijk de aanleiding vormt tot het gesprek dat Peter R. de Vries en Royce de Vries met Khalid Kasem hadden over mogelijke omkoping van een ambtenaar. Hans lijkt te zeggen dat Kasem gratis een dure villa op Ibiza mocht huren om een rekening te voldoen (“dan kunnen we wat verrekenen”). Het aannemen van betalingen in natura door advocaten is in principe verboden. In de opname van het gesprek tussen Peter R. de Vries, Royce de Vries en Khalid Kasem die in het bezit is van GeenStijl komt de betaling in natura in het geheel niet ter sprake.

Hans: "Toen dat verhaal met dat huis erbij, dat hij me belazerde. Hij belazert me gewoon. Toen dacht ik…"

Peter: “Want hoe zat dat dan? Met dat huis?”

Hans: “Nou, ik zeg tegen hem, ik zeg: weet je wat Khalid? Hij zegt ja ik wil graag op vakantie met mijn vrouw en kinderen. Ik zeg ga maar in mijn huis, dan kunnen we wat verrekenen. En nou, prima. Huis is normaal retail 10.000 in de week, of 20.000 weet ik veel, ik zeg maken we een prijsje van en dan zetten we een streep eronder en klaar. En op een gegeven moment hoorde ik dat hij al lang terug was en dat een familielid, of nee een kennis van hem zat erin of zo, in mijn huis, zonder te overleggen. Daar werd ik wel misselijk van. Dus toen zei ik gelijk van ‘hee jij zit helemaal niet in dat huis, er zitten hele vreemde mensen in dat huis’. Dat heb ik je ook nooit willen vertellen."

Peter: “Misschien heeft hij dat ook verhuurd dan.”

Hans: “Dat zou kunnen. Hij moest iemand helpen, kwam hij later. Maar ook met een vriendelijk verzoek of ik dat niet tegen jou..”

Peter: “Heb je hem daar op aangesproken later? Heb je tegen hem gezegd van ‘hee ik hoor dat er andere…’”

Hans: “Ja, ik zeg ‘hee wat flik je nou met dat huis?’ ‘Ja, nee, ik, dat is per ongeluk en het is mijn broer’. Het was zijn broer helemaal niet. Loog hij weer. Want ik heb laten checken: hoe heet hij, die man? Een of andere, het was geen Marokkaan, het was een ander. Die zat gewoon in mijn huis, dus misschien dat hij dat doorverhuurd heeft. Dat weet ik niet, daar ben ik niet bij geweest natuurlijk. Maar die heeft anderhalve week in dat huis gezeten zonder dat ik het wist.”

Peter: “Ja. Dat kan natuurlijk niet.”

Hans: “Nee, want als hij het gevraagd had, dan had ik gezegd ‘nee dat doe ik niet’. Want dat huis kan ik in de zomer voor de hoofdprijs verhuren op Ibiza, dat weet je. Ik zit er al een tijdje mee.”